Opowieść o tym, że aby kwitło zło wystarczy by dobrzy ludzie zachowali swoją neutralność

Natknęłam się niedawno na opowieści Bruno Ferreo włoskiego salezjanina, pisarza i pedagoga. Jedna z nich mówi o obojętności, która rani tak samo jak czynne wyrządzanie komuś krzywdy. Ale posłuchajcie opowieści "Ostatnie miejsce" ...  

Rzecz dzieje się w piekle. Było ono już prawie całkiem zapełnione, a przed jego bramą oczekiwał jeszcze na wejście tłum.

Diabeł zmuszony był zablokować drzwi przed nowymi kandydatami. Pośpiesznie sprawdził stan i krzyknął:

- Pozostało tylko jedno miejsce i może je zająć tylko ktoś z was, kto był największym grzesznikiem. Czy jest wśród zgromadzonych jakiś morderca? - zapytał.

Ale nie słysząc pozytywnej odpowiedzi, zmuszony był przystąpić do egzaminowania stojących w kolejce grzeszników.

W pewnym momencie swój wzrok skierował na jednego z nich,

który umknął wcześniej jego uwadze.

- A ty, co zrobiłeś?

- Nic. Jestem uczciwym człowiekiem a znalazłem się tutaj jedynie przez przypadek.

- Niemożliwe. Musiałeś jednak coś zmajstrować.

- Tak. To prawda - odpowiedział zmartwiony człowiek - starałem się być zawsze jak najdalej od grzechu. Widziałem jak jedni krzywdzili drugich ale sam nie brałem w tym udziału. Widziałem dzieci umierające z głodu. Byłem świadkiem wielu ludzkich krzywd, ale ja wolny byłem od pokus i nic nie czyniłem. Nigdy.

- Naprawdę nigdy? - zapytał z niedowierzaniem diabeł

- Czy to rzeczywiście prawda, że widziałeś tyle nieszczęść na własne oczy?

- Jak najbardziej!

- I naprawdę nic nie zrobiłeś, powtórzył jeszcze raz diabeł.

- Absolutnie nic!

Diabeł  tylko zaśmiał się i otworzył szeroko wrota piekła.

- Wejdź, mój przyjacielu. Ostatnie wolne miejsce należy do ciebie!

Jest jeszcze jedna krótka historyjka.

Pewien święty, przechodząc przez miasto, spotkał dziewczynkę w podartym ubranku, który prosiła o jałmużnę.

Zwrócił się wtedy do Boga: Panie, dlaczego pozwalasz na coś takiego?

Proszę Cię, zrób coś.

Wieczorem w telewizji zobaczył mordujących się ludzi, oczy głodujących dzieci i ich biedne wycieńczone ciała.

I znów zwrócił się do Boga: - Panie, zobacz ile biedy. Zrób coś!.

Nocą, święty człowiek usłyszał głos Pana, który mówił:

- Zrobiłem już coś: stworzyłem ciebie!

I podobno nie trzeba wywoływać od razu rewolucji. Czasem jak mawiał Święty Franciszek wystarczy zacząć od robienia tego co konieczne, potem zrobić to co możliwe i nagle odkryć, że dokonało się rzeczy niemożliwych :)