Opowieść o dwóch braciach z góry Moria

Wzgórze Świątynne/ Jerozolima/ - zdjęcie własne /luty 2018 

Jest to jedna z tych opowieści, która krąży w przestrzeni internetowej. Udało mi się wytropić, że  jej autorem jest ksiądz - poeta Kazimierz Wójtowicz. Historia opowiada o dwóch braciach z Góry Moria, czyli  miejscu świątynnym w Jero­zolimie. Samo słowo „Jerozolima” (w języku hebrajskim Yerushalaym) oznacza: „założona przez [bóstwo] Szalem”, „Miasto Pokoju”; po arabsku zwana Al-Quds („Świę­ta”). Nic dziwnego, że związane są z nią takie opowieści.

Posłuchajcie ...

Podobno kiedyś na górze Moria mieszkało dwóch braci. Młodszy miał żonę i dzieci. Starszy był kawalerem. Bracia prowadzili wspólnie gospodarkę, więc i żniwo dzielili na dwie równe części.

Kiedy przyszła noc, bracia poszli spać, każdy do swoich snopków. Starszy nie mógł jednak zasnąć. Zastanawiał się, jak tu pomóc swojemu bratu.

– Mój brat ma rodzinę, ja jestem sam, a mimo to wziąłem taką samą część. To nie jest sprawiedliwe! Wstał więc po cichu, wziął parę snopków i przerzucił je dyskretnie do stogu brata. Wreszcie zasnął spokojnie.

Tej samej nocy, tylko trochę później, obudził się młodszy brat. On także pomyślał z miłością o swoim bracie.

– Mój brat jest samotny, nie ma dzieci. Kto zatroszczy się o niego na stare lata?

Wstał więc i on, wziął parę snopków i zaniósł cicho do stogu brata.

Kiedy rano wstali, nie mogli uwierzyć własnym oczom. Stogi były takie same jak wczoraj wieczorem.

Żaden jednak nie pisnął ani słówkiem o swej nocnej wyprawie.

Następnej nocy wstali obaj tuż przed wschodem słońca, kiedy pierwsze zorze budzą niebo.

– Teraz już musi się udać!

Spotkali się w połowie drogi, każdy ze snopkami dla brata na plecach. Z radości rzucili się sobie w ramiona. Cieszyli się, że chcą dobrze dla siebie, że tak dobrze jeden o drugim myśli.

Bóg w niebie widział również tę scenę i rzekł: "Zaprawdę, święte jest to miejsce. Tutaj chcę zamieszkać!".