Wspomnienie obchodów 75-lecia Dwójki czyli Szkolne Opowieści 2012

Przeglądając komputerowe archiwa odkryłam artykuł, który napisałam po uroczystych obchodach jubileuszu szkoły, z którą związałam całe swoje zawodowe życie czyli już 27 nauczycielskich lat. Tekst jest też opowieścią o spotkaniu i o ludziach, którzy tę szkołę tworzyli. Ich wspomnienia są tym bardziej cenne, że wiele osób, które w tym spotkaniu uczestniczyło już z nami nie ma. Dziś w Dzień Nauczyciela chcę też ich wspomnieć. Dlatego pozwalam sobie na "reprint"  tekstu z 2012 roku. Dla moich uczniów osiem lat to też już historia. 

Zapraszam więc do lektury i wspomnień. 

W przeddzień uroczystych obchodów 75-lecia Szkoły Nr 2 odbyło się kameralne spotkanie w szkolnej świetlicy. Impreza „Szkolne Opowieści - czyli jubileuszowe wspominki” miała na celu spotkanie z absolwentami, nauczycielami, rodzicami, uczniami i jak podano w zaproszeniu wspominanie szacownej Jubilatki w sposób godny, dobrze, ale nie bez humoru.

Już na początku rozwiane zostały wątpliwości, co do metryki „naszej starszej pani – szkoły”. Krążyły plotki, że ma dopiero 74 lata i niepotrzebnie się postarza. Na szczęście na pomoc Jubilatce niespodziewanie przyszła Pani Marta Sawicka przekazując szkole Księgę Protokołów Dozoru Szkolnego z lat 1930-1939. Autorką protokołów była babcia pani Marty, Józefa Siedlecka- nauczycielka przedmiotów humanistycznych w latach 30-stych w Brwinowie. Z protokołów dowiadujemy się, że jesienią 1936 roku wysiłkiem Komitetu Budowy Szkoły zalano „fundamenta” i starano się , aby nadać szkole imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. 

Na spotkaniu nie zabrakło dostojnych gości. Uczniów urzekła historia pani Zofii Gajewskiej o jej kłopotach szkolnych związanych z koszmarem pisania stalówką i atramentem oraz pierwszej surowej nauczycielce pani Sobieszczańskiej. 

Panie Maryna Hebdzyńska, Alicja Czachorowska i Alicja Jędrzejewska–Dudek opowiadały o tajnym nauczaniu i latach wojennych. Usłyszeliśmy historie łapanki na ulicy Środkowej, chleba podarowanego, będącej w połogu nauczycielce-najwspanialszego w tamtych czasach prezentu, popalonych w piecach płotów i szczęścia ze znalezienia grudy węgla. Pomimo pogodnych twarzy uczniów patrzących na nas z wyświetlanych starych fotografii mogliśmy poczuć grozę lat okupacji, z jaką mierzyli się ówcześni mieszkańcy Brwinowa. 

Cały wieczór wspominano ludzi dla tej szkoły ważnych: dyrektorów, nauczycieli, woźnych. Dowiedzieliśmy się, że pierwszy kierownik szkoły pan Śmigielski zginął w Powstaniu Warszawskim. Poczuliśmy, że to jeszcze jeden powód by Gimnazjum nasze nosiło godne imię Żołnierzy Armii Krajowej. 

Wspominano jak wspaniałym matematykiem i dyrektorem był pan Zymmer. Mieliśmy zaszczyt gościć „prawą rękę” pana Zymmera panią Jadwigę Garstkę, która po latach w jednej chwili poznała pana Andrzeja Nowakowskiego, po tym jak zagadnął ją o jej słynne klucze. Klucze oczywiście były w torebce, jako cenny rekwizyt. 

Oglądając stare fotografie jeszcze raz przeżywaliśmy ważne dla szkoły chwile. O nadaniu szkole imienia Jarosława Iwaszkiewicza w 1981 roku opowiedziała ówczesna pani dyrektor Elżbieta Dudzińska. Nowe imię miało zastąpić dawne enigmatyczne Obrońców Pokoju. Niebywałym jak na tamte czasy wydarzeniem było poświęcenie sztandaru przez księdza Durkę. O poświęcenie sztandaru poprosili rodzice i choć władze były przeciwne to sztandar wyświęcono. 

Mówiąc o patronach szkoły poznaliśmy również opinię pana Grzegorza Przybysza, który jest zdania, iż równie godnym jak literat Iwaszkiewicz patronem byłby jego teść Stanisław Lilpop. Przedstawiając fragmenty swojej książki „Dawno temu w Brwinowie”, przypomniał, że to właśnie Lilpop walczył o nową szkołę w tej części miasta i wybudowana ona jest na podarowanej przez niego ziemi. 

Wieczór był też okazją do spotkań po latach. Wiele osób ucieszyło się widząc panią Sabinę Modrzejewską-wspaniałą wieloletnią nauczycielkę przyrody i jej wychowankę panią Krystynę Nowicką- absolwentkę i również byłą, oddaną całym sercem szkole nauczycielkę języka angielskiego. Na spotkanie przybyli absolwenci, obchodzący w tym roku 50-tą rocznicę ukończenia szkoły. Pani Agnieszka Dawidziuk- wulkan energii, koordynator Koła Wolontariatu przy ŚOPS, przyszła z ideą rozkręcenia Szkolnego Koła Wolontariatu. 

Na koniec imprezy głos oddano obecnym uczniom. Opowiedzieli oni swoje szkolne historie. Tym razem słuchali starsi i tak cały wieczór słuchaliśmy się nawzajem. I było serdecznie, ciekawie, ciepło na sercu… Miejmy nadzieję, że Jubilatce się podobało.