Filiżanki 

Kilku studentów odwiedziło swojego starego profesora. Oczywiście, w oczekiwaniu na kawę, rozpoczęła się dyskusja o pracy. Młodzi ludzie narzekali na problemy życiowe i codzienną gonitwę.

Profesor przyniósł kawę w dzbanku oraz tacę, na której stały przeróżne filiżanki i kubki – porcelanowe, szklane, fajansowe, plastikowe, kryształowe. Zwyczajne i bardzo wyszukane, wyszczerbione i takie, które na pewno kosztowały fortunę.

Kiedy goście wybrali sobie filiżankę, profesor powiedział: 

- Widzę, że wszystkie drogie i piękne filiżanki zostały przez was zagospodarowane. Nikt z was nie wybrał zwykłego tańszego kubka. Chęć posiadania tego, co najlepsze jest źródłem codziennych frustracji. A przecież naczynie samo w sobie nie czyni kawy lepszej. Niekiedy jest ono po prostu droższe, a niekiedy nawet ukrywa to, co z niego pijemy. Kochani, życie – to kawa. A majątek, stanowisko, status – to filiżanki. To są jedynie naczynia, w których przechowujecie Życie. Posiadane naczynie nie określa i nie zmienia jakości samego Życia. 

Czasami koncentrując się na filiżance, przestajemy cieszyć się smakiem kawy. Pijcie z przyjemnością swoją kawę, doceńcie jej smak! Najbardziej szczęśliwi ludzie nie posiadają wszystkiego co najlepsze. Oni jedynie wydobywają wszystko, co najlepsze, z tego, co posiadają.

P.S. No cóż, ja też lubię pić kawę z mojego ulubionego kubka. Ale, trzeba się nieustannie pilnować, żeby forma nie przewyższała treści i co by się nie wkręcić w pułapkę materializmu. Coraz rzadziej się zastanawiamy: być czy mieć. Argumentem, który dziś może trafia do nas najbardziej to wielkość śladu węglowego jaki po nas zostanie.