Bajka Henryka Sienkiewicza

Mantras, Carla Golembe/ źródło: https://fineartamerica.com/featured/mantras-carla-golembe.html 

O Henryku Sienkiewiczu bajkopisarzu dowiedziałam się niedawno przy okazji robienia "researchu" o zakopiańskim gawędziarzu Sabale. Okazuje się, że pisarz był pod wrażeniem jego bajań. Stąd zapisana mową żywą "Sabałowa bajka". Mnie oczarowała jednak jego "Bajka", wykorzystująca motyw dobrych wróżek i darów. Posłuchajcie ...

Za górami, za morzami, w dalekiej krainie czarów, przy kolebce małej księżniczki zebrały się dobre wróżki ze swą królewną na czele.

 I gdy, otoczywszy księżniczkę, patrzyły na uśpioną twarzyczkę dzieciny, królowa ich rzekła:

 — Niechaj każda z was obdarzy ją jakim cennym darem wedle swej możności i chęci!

 Na to pierwsza wróżka, pochylając się nad uśpioną, wypowiedziała następujące słowa:

 — Ja daję ci czar piękności i mocą moją sprawię, że, kto ujrzy twarz twoją, pomyśli, iż ujrzał cudny kwiat wiosenny.

 — Ja — rzekła druga — dam ci oczy przezrocze i głębokie, jak toń wodna.

 — Ja dam ci powiewną i wysmukłą postać młodej palmy — ozwała się trzecia.

 — A ja — mówiła czwarta — dam ci wielki skarb złoty, dotychczas w ziemi ukryty.

 Królowa zamyśliła się przez chwilę, poczem, zwróciwszy się do wróżek, tak zaczęła mówić:

 — Piękność ludzi i kwiatów więdnie. Urocze oczy gasną wraz z młodością, a i w młodości często zaćmiewają się łzami. Wicher łamie palmy, a wiatr pochyla wysmukłe postaci. Złota kto nie rozdziela między ludźmi, ten budzi ich nienawiść, a kto je rozdzieli, temu pustka zostaje w skrzyni. Przeto nietrwałe są wasze dary.

 — Cóż jest trwałego w człowieku? i czemże ty ją obdarzysz, o królowo nasza! — pytały wróżki.

 A na to królowa:

 — Ja jej dam dobroć. Słońce jest wspaniałe i jasne, ale gdyby nie ogrzewało ziemi, byłoby tylko martwo świecącą bryłą. Dobroć serca jest tem, czem ciepło słońca: ona daje życie... Piękność bez dobroci jest jako kwiat bez woni, albo jak świątynia bez bóstwa. Oczy mogą podziwiać taką świątynię, ale dusza nie znajdzie w niej ukojenia. Bogactwo bez dobroci jest piastunką samolubstwa. Nawet miłość bez dobroci jest tylko ogniem, który pali i niszczy. Wiedzcie, że wasze dary mijają, a dobroć trwa; jest ona jak źródło, z którego im więcej wody wyczerpiesz, tem więcej ci jej napłynie. Więc dobroć — to jedyny skarb niewyczerpany.

 To rzekłszy, królowa wróżek pochyliła się nad śpiącą dzieciną i, dotknąwszy rękami jej serca, rzekła:

 — Bądź dobrą! 

P.S. Bajka pochodzi z Księgi bajek polskich - tom 2, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1988