Opowieści z serduszkiem czyli no sacrificios solo misericordia

Wielkia Orkiestry Świątecznej Pomocy gra nieprzerwanie od 30 -stu lat. Mimo prób jej upolitycznienia i zohydzenia co roku ludzie, niezależnie od wyznawanych poglądów, angażują się bo wspólne pomaganie daje radość. Nieraz słyszy się opinie, że dobro jest nudne. Przeczą temu tysiące młodych ludzi kwestujących na ulicach i ogromne zaangażowanie darczyńców w licytacje internetowe. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy niesie ze sobą optymizm i wiarę w ludzką solidarność i potrzebę wspólnoty. Co roku padają rekordy zebranych na pomoc chorym dzieciom i ludziom starszym pieniędzy.

Jaki jest fenomen tej największej polskiej akcji charytatywnej. O co może chodzić w tak krytykowanych słowach Owsiaka: "Róbta co chceta." Czy jak grzmią niektórzy hierarchowie i prominenci jest to przyzwolenie na brak moralności i hulaszcze życie.

Opowieści i mądrości z "Austerii" 

"Odkąd człowiek szuka siebie, bywa gościem austerii. Dla gospodarzy jest swój gdyż bywa, a nie jest. A ponieważ zaraz go nie będzie, posiłek i nocleg powinny być ciepłe. Ciepłe od ognia, od światła, od serca. To jedno zabierze z sobą – ciepło na drogę. Austerię stawia się na rozdrożu, przy gościńcu, nad wodą, za cmentarzem, u kresu. Spotykają się w niej podróżni na nowym etapie życia i życie pozostawiający za sobą, uciekinierzy i powracający, zagubieni i gotowi do skoku. Dla nich wszystkich austeria to Dom Na Drogę..."

Ten fragment laudacji Krzysztofa Czyżewskiego wygłoszonej na okoliczność przyznania zeszłorocznej nagrody im. Stanisława Vincenza Wojciechowi Ornatowi twórcy Wydawnictwa Austeria sprawił, że sięgnęłam w ten świąteczny czas po "Austerię" właśnie.

Im dłużej czekasz na przyszłość tym będzie krótsza

źródło:https://stacjapraga.pl/kompendium/loesje-na-ul-stalowej-38-2

Wciąż na coś czekamy. Oczekiwanie i związana z nią nadzieja zdają się czynić nasze tu i teraz możliwe do zniesienia. W lęku przed pustką snujemy plany i nadajemy im realności. Tak próbujemy oswoić niepewność i strach przed nieznanym.

Znane powszechnie powiedzenie: "Chcesz zrobić Panu Bogu żarcick - zaplanuj coś sobie" szczególnie nabrało mocy w naszej pandemicznej teraźniejszości. Przypomniała mi się taka opowiastka:

The story of the two candles adapted from  Andersen 

Once upon the time there were two candles. One was a big wax-candle which knew its own importance quite well. It kept saying:

“I am born of wax, give the best light and burn longer than other candles. My place is in a chandelier or on a silver candlestick!”