"Rozpoczęta opowieść" Wisławy Szymborskiej

Matka Boska Eleusa, 1795 - Muzeum Historyczne w Sanoku /pochodzenie Bóbrka (zdjęcie własne)

Wypisując, jak co roku kartki świąteczne próbuję się zawsze jakoś natchnąć mądrymi lekturami. Zwykle tak zwana robota czeka, bo zawsze znajduję coś niesamowitego. Tak było i tym razem. Znalazłam przecudny wiersz Szymborskiej i zdjęcie  Matki Bożej Czułej z wakacyjnej podróży na Podkarpacie.

Odłóżcie na chwilkę pierniki, szykowanie prezentów i sprzątanie. Czyta się minutę :)

"Rozpoczęta opowieść"

Na uro­dzi­ny dziec­ka

świat ni­g­dy nie jest go­to­wy.

Jesz­cze na­sze okrę­ty nie po­wró­ci­ły z Win­lan­dii.

Jesz­cze przed nami prze­łęcz św. Go­thar­da.

Mu­si­my zmy­lić stra­że na pu­sty­ni Thor,

prze­bić się ka­na­ła­mi do Śród­mie­ścia,

zna­leźć doj­ście do kró­la Ha­ral­da Oseł­ki

i cze­kać na upa­dek mi­ni­stra Fo­uché.

Do­pie­ro w Aca­pul­co

za­cznie­my wszyst­ko od nowa.

Wy­czer­pał się nam za­pas opa­trun­ków,

za­pa­łek, ar­gu­men­tów, tłu­ków pię­ścio­wych i wody.

Nie mamy cię­ża­ró­wek i po­par­cia Min­gów.

Tym chu­dym ko­niem nie prze­pła­ci­my sze­ry­fa.

Żad­nych, jak do­tąd, wie­ści o po­rwa­nych w ja­syr.

Bra­ku­je nam cie­plej­szej ja­ski­ni na mro­zy

i ko­goś, kto by znał ję­zyk ha­ra­ri.

Nie wie­my, któ­rym lu­dziom za­ufać w Ni­ni­wie,

ja­kie będą wa­run­ki księ­cia kar­dy­na­ła,

czy­je na­zwi­ska jesz­cze są w szu­fla­dach Be­rii.

Mó­wią, że Ka­rol Młot ude­rzy ju­tro o świ­cie.

W tej sy­tu­acji udo­bru­chaj­my Che­op­sa,

zgło­śmy się do­bro­wol­nie,

zmień­my wia­rę,

udaj­my, że je­ste­śmy przy­ja­ciół­mi doży

i nic nie łą­czy nas z ple­mie­niem Kwa­be.

Nad­cho­dzi pora roz­pa­le­nia ogni.

Za­we­zwij­my de­pe­szą bab­cię z Za­bie­rzo­wa.

Po­roz­wią­zuj­my wę­zły na rze­mie­niach jur­ty.

Oby po­łóg był lek­ki

i dziec­ko ro­sło nam zdro­wo.

Niech bę­dzie cza­sem szczę­śli­we

i prze­ska­ku­je prze­pa­ście.

Niech ser­ce jego ma zdol­ność wy­trwa­nia,

a ro­zum czu­wa i się­ga da­le­ko

Ale nie tak da­le­ko

żeby wi­dzieć przy­szłość.

Tego daru

oszczędź­cie mu, nie­bie­skie moce.