Opowieści i modlitwy z Ksiąg Jakubowych Olgi Tokarczuk

Lektura "Ksiąg Jakubowych" Olgi Tokarczuk pochłonęła mnie całkowicie w wakacje 2015 roku. Jej metafizyka dopada już w podtytule, gdzie czytamy: "Opowiadana przez Zmarłych, a przez Autorkę dopełnioną metodą koniektury, z wielu rozmaitych ksiąg zaczerpniętą, a także wspomożona imaginacją, która to jest największym naturalnym darem Człowieka". Koniektura pisarce zajęła sześć lat, ale czytając Księgi widać, że nie był to czas stracony. 

Opowieść Vincenza o najważniejszym pytaniu

Oficjalny plakat na wystawę autorstwa dr J. Choroszego: "Dialog o Losie i Duszy" w Brwinowie

Na oficjalnym plakacie wystawy autorstwa doktora Jana Choroszego: "Dialog o Losie i Duszy" w tle zdjęcia Stanisława Vincenza widać zamglony, rozmyty w ciemnym tle tekst. Warto poświęcić mu chwilę, a brzmi on następująco: 

"Pytanie najważniejsze.

Pytała mnie kiedyś jedna osoba:

- Czy pan w ogóle w życiu miał jakieś rozczarowania?

Pan tak wygląda, pan tak zachowuje się, jakby pan nigdy rozczarowań nie zaznał.

Pytanie to odsłoniło przede mną na chwilę moją misję. 

Nie stać się ruiną, ba muzeum i kolekcją rozczarowań, lecz wytrwać do końca.

Ktoś, kto przychodzi i posłany jest ze świata przyjaźni, by odsłonić słowo Przyjaciela, bierze rozczarowanie jako cenę tego co odkrył."

The Rarity - the old Hasidic tale  written down by Stanisław Vincenz

The English version of the tale comes from the British edition of "On the High Uplands" published in 1955 in London. From Vincenz letters to a friend Mrs.Barcz we know that the writer wasn't satisfied with the choice of texts in this edition. He complains that nobody consulted the selection with him. Fortunately, there is a beautiful old Hasidic tale from the fourth part of the tetralogy "Barwinkowy Wianek". It is told in the inn of Jaworow by the balagula Bjumen and Mr. Karolcio. 

Rarytas czyli opowieść Vincenza o Krawcu Pinkasie

źródło: www:thoughtco.com/Marc Chagall - Over Vitebsk

W drodze na wesele do Krzyworówni goście zatrzymali się w jaworowskiej karczmie. Grzali się w jesiennym słońcu, posilali miejscowymi przysmakami, popijali wodę burkucką z malinami, kawę ze śmietanką i zimne piwo, a wszędzie unosił się zapach świeżych bułek.  W beztroskim nastroju, czując, że wesele tuż, tuż rozweselali się opowieściami. Mistrzem ich był stary bałaguła - woźnica żydowski - Bjumen.