Opowieść o odwadze mówienia nie 

żródło: www:paulajoyce.com

Autorką historii jest amerykańska psycholożka dr Norma Baretta. Opowiada ona o swoim przyjacielu Leo Buscagli, profesorze z Uniwersytetu Południowo-Kalifornijskiego. 

Kiedy Leo miał dziewiętnaście lat,  zmarł jego wujek i zostawił każdemu z dzieci sporą sumę pieniędzy. Miał tylko jedno zastrzeżenie - pieniądze miały być wydane na naukę. 

Leo postanowił, że swoją część spadku wykorzysta, żeby pojechać do Paryża i studiować u Jean Paul Sartre. Mama sprzeciwiła się:
-Wujek, nie to miał na myśli. Uważał, że powinieneś studiować tutaj. Na to są pieniądze. 
Zdziwiony Leo odpowiedział:
– Nie mamo, wujek tego nie powiedział. Napisał, że to jest na naukę, a ja chcę się uczyć w Paryżu. 

Leo miał odwagę powiedzieć „nie” swojej mamie. 

Zrezygnowana stwierdziła:
- No cóż... jeśli zdecydujesz się teraz wyjechać, pamiętaj, że przejmujesz za siebie odpowiedzialność.  Możesz tu zawsze przyjechać, ale już jako gość. 
Innymi słowy: „Chcesz być niezależny? Bądź, ale nie wracaj do mnie z płaczem.” 

Leo rzeczywiście pojechał do Paryża. Miał dużo pieniędzy, więc wynajął mieszkanie. Studiował, ale oprócz kosztów związanych z nauką, miał wiele innych wydatków - dobre jedzenie i mnóstwo przyjaciół, którzy chętnie korzystali z jego szczodrości. 

Po pewnym czasie pieniądze się skończyły, więc wysłał telegram do mamy: „Mamo! Głoduję! Kocham Cię.”. Przyszła odpowiedź : „Drogi Leo. Głoduj. Kocham Cię. Mama”. 

Lata później – Leo, szanowany profesor poważany w społeczności akademickiej, autor wielu publikacji rozmawiał z mamą. 
– Mamo, pamiętasz mój pobyt w Paryżu i ten telegram, jaki mi wysłałaś? 
Mama odpowiedziała:  
-Wiesz Kochanie, to była najtrudniejsza rzecz, jaką musiałam zrobić w życiu. O ile łatwiej byłoby mi wysłać Ci pieniądze. Gdybym wtedy to zrobiła, nie byłoby teraz koło mnie tego wspaniałego mężczyzny.