The jar of life czyli opowieść o tym co najważniejsze
Pewnego dnia, pewien stary profesor został zaangażowany, aby przeprowadzić kurs dla grupy szefów wielkich koncernów, na temat skutecznego planowania czasu.
Kurs ten był jednym z pięciu modułów przewidzianych na dzień szkolenia. Stary profesor miał więc do dyspozycji tylko jedną godzinę.
Stojąc przed tą elitarną grupą stary profesor popatrzył powoli na każdego z osobna, następnie powiedział: Przeprowadzimy doświadczenie.
Spod biurka wyjął wielki słój, który postawił delikatnie przed sobą. Następnie włożył do niego kilka kamieni.
Gdy słój był wypełniony po brzegi i niemożliwym było dorzucenie jeszcze jednego kamienia, podniósł wzrok na swoich studentów i zapytał ich: Czy naczynie jest pełne?
Wszyscy odpowiedzieli: Tak.
Poczekał kilka sekund i dodał: Na pewno?
Następnie pochylił się znowu i wyjął spod biurka naczynie wypełnione żwirem. Delikatnie wysypał żwir na kamienie po czym potrząsnął lekko słojem. Żwir zajął miejsce między kamieniami... .
Stary profesor podniósł wzrok na audytorium i znów zapytał: Czy słój jest pełen?
Tym razem świetni studenci zaczęli rozumieć. Jeden z nich odpowiedział: Prawdopodobnie nie.
-Dobrze - odpowiedział stary profesor.
Pochylił się jeszcze raz i wyjął spod biurka naczynie z piaskiem. Z uwagą wsypał piasek, który zajął wolną przestrzeń między kamieniami i żwirem i jeszcze raz zapytał: Czy teraz jest pełen?
Tym razem, bez zająknienia studenci odpowiedzieli chórem: Nie.
-Dobrze - odpowiedział stary profesor.
I tak, jak się spodziewali, wziął butelkę wody, która stała na biurku i wypełnił dzban aż po brzegi. Stary profesor podniósł wzrok i zapytał: Jaką prawdę ukazuje nam to doświadczenie?
Jeden z dyrektorów biorąc pod uwagę przedmiot kursu, odpowiedział: To pokazuje, że nawet jeśli nasz kalendarz jest całkiem zapełniony, jeśli naprawdę chcemy, możemy dorzucić więcej spotkań, więcej rzeczy do zrobienia.
Niestety, to nie o to chodziło. - odpowiedział stary profesor - Prawda, którą przedstawia to doświadczenie jest następująca: Kolejność jest ważna. Jeśli nie włożymy najpierw kamieni później nie będzie to możliwe.
Stary profesor zapytał ich: Co stanowi kamienie w waszym życiu? Wasze zdrowie? Wasza rodzina? Przyjaciele? Zrealizowanie marzeń? Robienie tego, co jest Waszą pasją? Należy pamiętać, że najważniejsze jest włożyć swoje KAMIENIE jako pierwsze, w przeciwnym razie możemy przegrać... własne życie. Jeśli damy pierwszeństwo drobiazgom (żwir, piasek), wypełnimy życie drobiazgami i zabraknie czasu, by poświęcić go na rzeczy ważne. Zadawajcie sobie co i rusz pytanie: "Co stanowi kamienie w moim życiu?" i włóżcie je na początku do waszego dzbana życia.
P.S.Wersja angielska opowieści tutaj:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz