Prawdziwa historia "Modlących się rąk" Albrechta Dürera

źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Praying_Hands_(D%C3%BCrer)

Podobno dłońmi tagujemy świat wokół nas, wszędzie zostawiając swój unikalny ślad. Ta myśl zawsze przypomina mi pewien obraz zatytułowany "Modlące się dłonie". Za tym dziełem sztuki namalowanym przez Albrechta Dürera w 1508 roku kryje się fascynująca historia miłości i poświęcenia. Posłuchajcie ...

W małej wiosce niedaleko Norymbergi mieszkała rodzina z 14 - ciorgiem dzieci. Aby wyżywić rodzinę, rodzice musieli ciężko pracować. Dwóch ich synów, Albert i Albrecht, było bardzo utalentowanych. Potrafili pięknie rysować i mieli marzenie, aby móc rozwijać swój talent. Wiedzieli jednak, że rodzice nigdy nie będą w stanie wysłać żadnego z nich na studia do Akademii.

Po długiej rozmowie bracia ustalili pewien plan. Postanowili rzucić monetą. Przegrany miał iść do pracy w kopalni i wspierać naukę brata. Następnie po czterech latach sytuacja miała się odwrócić. Te drugi miał finansować naukę.

Rzucili monetą w niedzielny poranek. Albrecht wygrał i poszedł do Akademii Norymberskiej. Albert natomiast rozpoczął pracę w kopalni i przez następne cztery lata wspierał kształcącego się brata. 

Pojawienie się Albrechta w Akademii była prawdziwą sensacją. Szybko okazało się, że jego obrazy są o wiele lepsze od prac jego profesorów i kiedy ukończył studia, zaczął zarabiać znaczne sumy.

Po ukończeniu studiów oczywiście zgodnie z umową wrócił do domu. Cała rodzina Dürerów świętowała powrót i sukces syna  kolacją. W jej trakcie Albrecht wstał ze swojego zaszczytnego miejsca przy stole, aby wznieść toast za ukochanego brata i za jego lata poświęceń. Na koniec powiedział: „A teraz, Albercie – drogi bracie, teraz twoja kolej, aby realizować swoje marzenia, a na mnie czas bym spłacił swój dług”.

Gdy wszyscy spojrzeli na Alberta, zobaczyli łzy w jego oczach.

Albert wstał i spojrzał na twarze, które kochał, a potem powiedział cicho: „Nie, bracie. Nie mogę pojechać do Akademii. Dla mnie już za późno. Cztery lata w kopalniach zniszczyły mi dłonie! Kości w każdym palcu zostały zmiażdżone przynajmniej raz. Cierpię na artretyzm tak bardzo, że nie mogę nawet utrzymać szklanki, aby wznieść toast ” .

Minęło ponad 500 lat. Niektórzy uważają, że Albrecht Durer pieczołowicie rysował spracowane dłonie na cześć brata Alberta. Nazwał jedno z tych najbardziej  dopracowanych prac po prostu „Dłonie”.

Potem świat zmienił nazwę na „Modlące się dłonie”.

To arcydzieło jest przypomnieniem, że nikt nigdy niczego nie tworzy sam!

PS W poście wykorzystałem materiały z prezentacji, które możecie zobaczyć tutaj:

https://www.youtube.com/watch?v=VGbZhcAMZ14